Η μαγεία των βουνών ,οι μυρωδιές που φέρνει ο αέρας από κάθε λογής δένδρο και φυτό από όλες τις γωνιές των Αγράφων, όλα αυτά που σε κάνουν δηλαδή να ερωτοτροπείς με την φύση, φαίνεται ότι αποτελούν - η μάλλον αποτελούσαν αφού το γηπεδάκι φαίνεται εγκαταλελειμμένο- ιδανικά συστατικά για να πραγματοποιήσεις αυτό που αγαπάς χωρίς να βλέπεις εμπόδια ,φτιάχνοντας το τέλειο,όχι όπως το οριοθετεί η κοινωνία ,αλλά όπως το αντιλαμβάνονται και το θέλουν τα δικά σου μάτια..
Θυμάμαι 30-35 χρόνια πριν δεν μας ενδιέφερε πως θα παίζουμε ποδόσφαιρο, αλλά απλά να μπορούμε να παίζουμε ποδόσφαιρο!
Αρκούσε ένα μικρο πλάτωμα,δυο πέτρες για δοκάρια και κάτι που θα έμοιαζε με μπάλα αν τελικά δεν μπορούσαμε να την έχουμε και όλα ήταν έτοιμα για παιχνίδι!
Τι κι αν χάναμε ώρες από το παιχνίδι προσπαθώντας να βρούμε το αυτοσχέδιο τόπι,στις ρεματιές από τις δυνατές κλωτσιές μας;Τι κι αν ανοίγαμε τα κεφάλια μας όταν πέφταμε στα αγκωνάρια και τις πέτρες που ήταν διάσπαρτες στο γήπεδο;
Τι κι αν καταγρατσουνιομασταν από τα βάτα και τα πουρνάρια για να φτάσουμε την μπάλα όταν έπεφτε στη ρεματιά;
Το γήπεδο μας ήταν τέλειο,και το παιχνίδι μας πάντα απολαυστικό!
Έτσι και στο μικρό χωρίο των Αγράφων "τα μοναχικά Καμάρια των Αγράφων"-όπως γράφει στην λεζάντα της φώτο ο συντάκτης του Ευρυτάνα ιχνηλάτη http://eyrytixn.blogspot.gr/ από όπου ανακαλύψαμε την φώτο,- αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο για τους ρομαντικούς του αθλητισμού!Γιατί όταν αγαπάς αυτό που κάνεις τίποτα τελικά δεν στέκεται εμπόδιο!
 |
Το πέτρινο προφίλ της "Ωραίας Κοιμωμένης" των Αγράφων!  Στα οροπέδια της σκληροτράχηλης Νιάλας! |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου